Verhelderend gesprek over discussie “mensonwaardig” of niet

Zojuist een verhelderend gesprek gehad met de PMO-docent, de teamleider en de sector directeur HAVO/VWO op het Regius College. Op de agenda: mijn concrete vragen over de behandeling van het begrip mensonwaardig, de bij mij bekende weergave daarvan alsmede mijn eerdere blog artikel.

Positief begin
Het gesprek begon gelukkig positief. De PMO-docent nam mijn ongerustheid weg door duidelijk te zijn over het feit dat zij de situatie bij Charlie Hebdo wel degelijk mensonwaardig vond. De sector directeur maakte duidelijk kenbaar dat er ook geen misverstand over mag bestaan dat wat betreft het Regius College geen discussie is dat die situatie mensonwaardig is. Wat het Regius College betreft wordt ook niet gedoceerd dat die bewuste daden menswaardig en/of toelaatbaar zijn. Ik vind dat een geruststellende gedachte. Goed was ook om te vernemen van de sector directeur dat de betreffende PMO-docent als een betrokken docent wordt ervaren en niet op die manier herkend wordt.

De PMO-docent liet mij weten geschrokken te zijn van de ontstane commotie en mijn blog artikel. Over de ontstane situatie in de klas heeft zij een duidelijke uitleg gegeven waarom volgens haar de voorbeelden van Charlie Hebdo op dat moment niet juist waren, niet passend bij het onderwerp. Dat punt kan ik begrijpen, zij heeft als docent een onderwerp willen behandelen in het kader van humanisme, in dat kader vond zij de voorbeelden van de op dat moment vers in het geheugen liggende terreurdaden niet passend. Helaas moet ik concluderen dat dit onderscheid klaarblijkelijk onvoldoende duidelijk is gemaakt. Hierdoor begrepen de leerlingen dat zij de situatie rondom Charlie Hebdo niet mensonwaardig vond. Aangezien het niet alleen mijn dochter Myrthe was die met het eerder geschetste verhaal kwam maar ik hetzelfde verhaal, onafhankelijk van elkaar, vernam van enkele andere kinderen moest ik daar iets mee doen, geschrokken als ik was. Voor mij als ouder is dan mijn eerste mogelijkheid navraag naar de situatie te doen bij de betreffende docent en/of mentor. Dat heb ik uiteraard gedaan aangezien ik iemand graag de kans geef de andere kant van een verhaal duidelijk te maken.

Extra aandacht voor het onderwerp
De PMO-docent geeft aan zich te hebben voorgenomen om het misverstand in een volgende les helder te bespreken met de leerlingen. Ik denk dat het goed is dat zij duidelijk laat weten dat er geen misverstand over mag bestaan dat zij die situatie bij Charlie Hebdo mensonwaardig vindt. Tegelijkertijd dat ze vond dat de artikelen over Charlie Hebdo weliswaar mensonwaardig waren maar niet aansloten bij het onderwerp van de opdracht namelijk Humanisme. Ik denk dat als je maar lang genoeg ontkent dat iets juist is zonder het duidelijke onderscheid te maken dat het – weliswaar onbedoeld –  overkomt als dat je een bepaalde stelling inneemt. Ik ben het volledig eens met de goede bewering dat zij de leerlingen heeft willen aanzetten tot nadenken, soms verdient duidelijkheid misschien de voorkeur. Ik begrijp dat je als docent misschien niet altijd direct door hebt hoe wat je bespreekt in de klas leeft.

Offline artikel
Mijn eerdere blog artikel dat ik schreef naar aanleiding van het onderwerp mensonwaardig heb ik offline geplaatst. Niet omdat de PMO-docent het als pijnlijk c.q. kwetsend heeft ervaren of daardoor geraakt was. Echter wel door het feit dat zij mij overtuigt heeft niet achter de stelling te staan en wel degelijk de situatie bij Charlie Hebdo als mensonwaardig te beschouwen. Ik heb nooit het doel mensen zomaar redeloos te beschadigen, beledigen of te kwetsen. Daarom gebruikte ik in voornoemd artikel ook geen namen, liet het bij één opiniestuk/column en zocht mijn heil niet bij andere media. Ik vind mijn eerdere blog artikel ook inhoudelijk niet beledigend of kwetsend, ik vind het een duidelijk onderbouwd artikel, echter niet als de feiten niet kloppen. Daarom heb ik deze offline genomen. Indien ik kwaad had willen doen of daadwerkelijk had willen beschadigen had ik direct een klacht kunnen indienen en/of andere media kunnen opzoeken. Dat heb ik juist niet gedaan, ik ben juist op zoek gegaan naar uitleg van de PMO-docent.

Conclusie
Wat ik jammer vind is dat ik pas vandaag daadwerkelijk heb kunnen vernemen dat de PMO-docent zonder voorbehoud ontkent dat zij de Charlie Hebdo situatie niet mensonwaardig vindt. Dat had van mij eerder gemogen. Uiteraard heb ik daar concreet naar gevraagd per e-mail waarop ik een naar mijn mening bepaald ontwijkend, niet inhoudelijk antwoord kreeg. Ik miste daarin de duidelijke ontkenning dat niet bedoeld was dat de daden niet mensonwaardig zouden zijn. Dat had bij mij veel meer begrip en vertrouwen opgewekt waarmee ik een eventueel gesprek had afgewacht met schrijven. Ondanks dat ik bij herhaling aangaf concrete inhoudelijke reactie te missen kon ik die pas vandaag mondeling vernemen. Ik hoop dat het een leerpunt is waardoor in het vervolg bij grote ongerustheid de eerste ongerustheid wordt weggenomen waarna dit wordt opgevolgd met een gesprek tussen ouders en docent. Ik ga een gesprek niet uit de weg maar als iets belangrijk is om uit de wereld te helpen vind ik dat je dat niet langer moet laten sudderen dan nodig is. Wij zijn in elk geval tevreden dat dit zo serieus is opgepakt en we dit met elkaar goed hebben kunnen bespreken en naar ik hoop uit de wereld hebben geholpen.