Kun je spijt hebben van deelname van je kinderen aan de West-Friese Kinderdansgroep?

De oorzaak zit hem in de kortzichtige, bekrompen kleinzielige en beknepen houding van mevrouw Hoogenes verantwoordelijk voor de kleding inname. De botte, brutale weigering om mij de borg van de kleding huur terug te betalen heeft mij mateloos geërgerd. Ik begrijp niet hoe deze mensen actief namens de stichting ter bevordering van de West-Friese folklore die conservatief leven in het verleden denken dat dit aanvaardbaar is. Denk je nu echt dat mensen zich het volgend jaar opnieuw in rijen van drie dik opstellen als je ze op deze manier behandeld? Oh ja, de vraag stellen is hem beantwoorden: “Nee”. Behandel je mensen zo dan rennen ze weg als vrijwilliger en met hen de deelnemende kinderen, kom snel op zoek naar nieuwe zieltjes.

Ergens in april of mei, de precieze periode weet ik niet meer, kwamen mensen van de West-Friese dansgroep naar de school van onze kinderen, de Aloysiusschool. Reden? Er waren nieuwe kindertjes nodig voor de West-Friese kinderdansgroep, want altijd kindjes te kort. Jongere mensen zetten zich bepaald niet massaal in voor iets uit het verleden als de West-Friese folklore, de inzet van kinderen gaat daarmee hand in hand samen, beperkt. Ook ik heb er persoonlijk bijzonder weinig mee, ik leef niet in het verleden maar in het heden, mij kan het niet bepaald boeien. Maar geen punt, iedereen zijn hobby en als je ouder wordt moet je tenslotte wat om te verhullen dat je minder soepel bent. Dan is de West-Friese klederdracht ideaal om je in te verhullen.

Tot mijn ontzetting waren de zieltjes van mijn schatten van kinderen geraakt door het enthousiasme van de West-Friese dansgroep. Ze waren dolenthousiast en zeker dat ze graag mee wilden doen met de West-Friese dansgroep. Ondanks mijn tegenargumenten won mijn vrouw de strijd. Zij vond het een goed idee dat de kinderen mee zouden doen, het zou een leuk aandenken aan Schagen voor ze zijn vanwege onze geplande verhuizing. Ik vond het best als ik er maar niets mee te maken hoefde te hebben daar voelde ik weinig voor.

Voor de West-Friese kinderdansgroep waren traditionele West-Friese kostuums nodig voor de meiden. Deze konden gehuurd worden bij de uitleen van de stichting ter bevordering van de West-Friese folklore (wat een naam voor een stichting) in museumboerderij Vreburg te Schagen. Prima, mijn vrouw de kleding opgehaald en huur en borg betaald als vergoeding voor “stomerijkosten e.d.” en natuurlijk voor het retourneren van de kleding.

Om mee te kunnen dansen moest hard geoefend worden gedurende enkele weken voorafgaand aan de traditionele West-Friese markt in Schagen. Dat betekende enkele weken zorgen dat onze kinderen op een afgesproken locatie waren om te oefenen. 10 Weken lang hebben mijn kinderen iedere week actief meegedaan met de West-Friese kinderdansgroep. Elke donderdag stonden zij om half elf ’s Ochtens paraat tijdens school en vakantie in het hoogseizoen. Weer of geen weer mijn kinderen waren van de partij. Dat betekent dat wij als ouder hierdoor direct ook vrijwilliger geworden waren, in mijn geval tegen wil en dank, met sterke tegen zin en onder protest. Kinderen van 4 en 6 doen tenslotte niet zelf hun West-Friese kostuum aan en gaan tenslotte niet zelf naar de oefenlocatie en gaan tenslotte niet zelf naar de West-Friese markt en terug. Dat betekent dat ook wij als ouders ons ook zo’n 15 weken lang als vrijwilliger hebben ingezet en paraat waren. Houdt dit laatste gerust even in gedachten, dit is een interessant feit aangezien daarvoor geen respect blijkt te zijn.

Dan is het seizoen voorbij. Tot genoegen in mijn geval. Tijd om de West-Friese kostuums in te leveren. Op zoek dus naar informatie daarover waar en wanneer moest worden ingeleverd want daarover waren en werden wij als ouders niet geïnformeerd. Een mailtje gestuurd naar de begeleidster van de kinderdansgroep waarop als antwoordt kwam dat verschillende mensen die vraag gesteld hadden maar het niet haar verantwoordelijkheid was. Verbaasd ben je dan, als ouder verwacht je dat diegene met wie je steeds als begeleiding contact hebt je ook even netjes op de hoogte brengt. Teveel gevraagd helaas. Wij hadden de inleverdata inmiddels zelf al gevonden dit betrof een maandag, dinsdag en woensdag bij museumboerderij Vreburg.

Mijn vrouw was inmiddels, de vakantie was voorbij, aan het werk in Roosendaal en kon de kleding niet inleveren. Zodoende bleek dat ineens mijn verantwoording. Zo begaf ik mij op betreffende woensdagmiddag, één van de inleverdata, naar museumboerderij Vreburg. Ik had opgezocht wat de openingstijden waren en was daar helaas net te laat doordat één van de meiden niet meewerkte. ’s Avonds laat vernam ik van mijn vrouw dat ik niet ’s middags maar ’s avonds daar had moeten zijn. Mijn fout, ze had het me goed doorgegeven.

Maar goed, ik kon me niet voorstellen dat het een probleem zou opleveren. Wat vergiste ik me daar in zeg, niet te geloven. De volgende dag ben ik gelijk gaan mailen met de begeleidster van de West-Friese kinderdansgroep en bellen met museumboerderij Vreburg. Van de suppoosten van het museum kreeg ik een telefoonnummer waarop ik heb ingesproken en mijn nummer achterliet. De door mij gebelde persoon heeft blijkbaar een telefoon zonder (terug)belfunctie en kan alleen maar gesprekken ontvangen blijkbaar. Ik ben nog altijd niet teruggebeld, hoe bijzonder is dat? Die donderdag belde mijn vrouw me en gaf me een alternatief adres van mevrouw Hoogenes verantwoordelijk voor de inname namens de stichting ter bevordering van de West-Friese folklore. Op dat adres kon ik de kleding inleveren. Direct na het avondeten heb ik mijn moeder die in de buurt woont de kleding laten afgeven in het vertrouwen dat mevrouw Hoogenes het fatsoen had om netjes de borg terug te geven.

Tot mijn grote verbazing verneem ik enkele dagen later dat mijn moeder de borg helemaal niet heeft terug gehad. En wel vanwege de fantastische reden dat de kleding wel één (1) dag te laat was ingeleverd. Dat de kleding in uitstekende staat, fris gewassen en gestreken was en ik zelf alle moeite had gedaan om te achterhalen waar ik alsnog de kleding kon inleveren dat telde kennelijk allemaal niet mee. Ok, je raadt het al, ik was het er mee oneens, pertinent oneens!

Inmiddels had ik ook een e-mail van de begeleidster van de West-Friese kinderdansgroep voorbij zien komen waaruit duidelijk bleek dat wij niet de enigen waren die geen borg terug kregen. Er waren anderen die zich bij haar beklaagd hadden en het er niet mee eens waren. Hallo eigenwijze slimmerds, denken jullie dat deze mensen volgend jaar weer vooraan staan met hun kinderen? Whaha laat me niet lachen.

Maar goed, ik was het er niet mee eens en als ik het ergens niet mee eens ben vraag ik om uitleg en een verklaring. Ik belde, met een zekere irritatie inmiddels, op naar mevrouw Hoogenes om te zorgen dat ik alsnog de borg terug kreeg. Uiteraard heb ik gelijk toegegeven dat ik inmiddels wist dat ik de kleding welgeteld één dag te laat had ingeleverd en dat daarvoor drie inleverdata gepland waren. Ik had niet verwacht dat men hierover echt zo ingewikkeld zou doen en kan er nog altijd geen begrip voor opbrengen. Al snel aan het begin van het gesprek werd ik onderbroken, iets waar ik heel slecht tegen kan zeker als ik al geïrriteerd ben, waarop ik naar een lange monoloog moest luisteren. Het kwam er in het kort op neer dat mevrouw Hoogenes slechts de regels van de vereniging uitvoerde, er briefjes zouden hebben gelegen met de inleverdata bij het uitlenen en ik de borg niet terug kreeg vanwege het feit dat ik te laat was. Ik wist dat ik volgens de inleverdata te laat was, echter van briefjes bij het uitlenen met inleverdata was ons in het geheel niets bekend en ook waren wij daar niet op gewezen bij het lenen van de kleding. Dat laatste is wel het minste dat ik verwacht als je later zo graag de regeltjes wilt handhaven. Als ik beargumenteer dat je op deze wijze ook niet met vrijwilligers om ga word ik opnieuw onderbroken en krijg ik te verstaan dat mijn kinderen ook 10 weken lang hebben mogen meedoen en hebben genoten van een lunch en ijsjes. Daarmee gaat mevrouw Hoogenes echt te ver wat mij betreft, de borg is daar niet voor bedoeld, die is voor het netjes terug brengen in goede staat van kleding. Dar soort argumenten erbij halen van lunches en ijsjes die waarschijnlijk ook nog eens gewoon gesponsord zijn is bijzonder ordinair. Het was vanaf het begin van het gesprek eenrichtingsverkeer, mevrouw Hoogenes praatte wel maar luisterde niet. Bovendien heeft het ons ook veel tijd gekost, ook gedurende onze vakantie, tijd die we anders hadden kunnen besteden. De onzinnige, onjuiste en onredelijke argumenten bleven zich herhalen terwijl naar mij niet geluisterd werd. Ik werd behoorlijk boos en verbrak de verbinding.

Voor mij was daarmee de kous niet af. Natuurlijk niet, je gaat niet met onzinnige argumenten borg voor kleding die je netjes terug hebt ontvangen inhouden. Dat accepteer ik simpelweg niet. Vanzelfsprekend heb ik daarop direct een duidelijke uitgebreide e-mail gestuurd met sommatie tot terugbetaling van de borg naar de begeleidster van de kinderdansgroep met het verzoek deze aan de juiste persoon door te sturen. Hierop kwam al snel een reactie van de dhr. Groen ook een bestuurslid van de stichting waarin duidelijk bleek dat men mijn e-mail niet goed gelezen had en/of door had laten dringen maar het verhaal van mevrouw Hoogenes aan hield. Ondanks mijn sommatie de borg terug te betalen kreeg ik de vraag of ik wilde aangeven of ik de borg terug wilde. Hoe vind je dat? Hoe dan ook ik laat me niet belazeren door mensen die zich zo bekrompen, kleinzielig en kinderachtig opstellen dus na nog een duidelijke e-mail kreeg ik de toezegging dat de borg alsnog werd terug betaald. Een mediacampagne over deze bekrompen en hardvochtige houding daar zat men kennelijk toch niet zo op te wachten, een verstandige keuze. De borg werd vervolgens alsnog snel terugbetaald volens afspraak, eind goed.

Ik vraag me dan wel het volgende af. Hoe kan het dat er in het voorjaar grote stukken in de krant staan waarin je je afvraagt of je de financiering van de West-Friese folklore voor dat jaar wel rond krijgt, een oproep aan gemeente en sponsors. Hoe kan het dat ik continue, tijdens elke marktdag, gehoord heb dat de gemiddelde leeftijd ieder jaar oploopt van deelnemende leden? Hoe kan het dat ik continue, bij iedere marktdag heb gehoord dat er vreugde was over de opkomst van kinderen voor de West-Friese kinderdansgroep maar dat de opkomst lang niet meer zo is als vroeger? Hoe kan het toch dat het moeilijk is om vrijwilligers aan te trekken laat staan vast te houden als deze zo’n gesloten houding ontmoeten?

Voor mij zijn de antwoorden duidelijk. Als je zo met vrijwilligers en tja, de ouders zijn ook vrijwilligers die zich 15 weken lang ingezet hebben, om gaat dan stoot je ze af in plaats van dat je ze naar binnen haalt. Op deze manier kun je volgend jaar weer opnieuw de scholen langs omdat je zieltjes nodig hebt. Denk daar gewoon eens over na, waardeer de inzet van mensen, behandel ze met respect dan ontmoet je dat respect zelf ook. Ik kon in elk geval geen respect meer opbrengen, helemaal niet tijdens een telefoongesprek waarin ik onderbroken wordt. Respect zo heb ik uitgelegd is niet iets dat je automatisch krijgt dankzij je leeftijd, het is iets dat je moet verdienen en afdwingt met je activiteiten en gedrag.

Verder over de West-Friese folklore als traditie alleen maar lof. Het trekt vele toeristen naar de stad Schagen dus prima en ga er vooral mee door. Maar ik persoonlijk heb het er wel mee gehad.

Achteraf heb ik een slechte smaak in mijn mond gezien de toon van de mailwisseling, het onbegrip en het feit dat nergens op in gegaan wordt behalve dat ik wel wijzende vingers zie. Ik heb zelf helemaal niets met de West-Friese folklore, die drang naar het oude heb ik niet. Wel zie ik het belang dat het heeft voor het toerisme en de beleving in Schagen. Wat dat betreft wens ik jullie veel plezier met het voortzetten daarvan Citaat uit mijn laatste e-mail